ΚΟΛΠΙΚΗ ΜΑΡΜΑΡΥΓΗ & ΑΓΓΕΙΑΚΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Η Κολπική μαρμαρυγή αποτελεί την πιο συχνή αρρυθμία της καρδιάς ➔ Κατά τη διάρκεια της κολπικής μαρμαρυγής, η καρδιά χάνει τη φυσιολογική ηλεκτρική δραστηριότητα της και εμφανίζει έναν ακανόνιστο και συχνά γρήγορο ρυθμό, αυξάνοντας τον κίνδυνο δημιουργίας θρόμβου, ο οποίος μπορεί να αποσπαστεί και να μετακινηθεί στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να προκληθεί εγκεφαλικό επεισόδιο.

Πολυάριθμες μελέτες έχουν τεκμηριώσει ότι η πλέον αποτελεσματική θεραπεία για την πρόληψη εγκεφαλικού επεισοδίου σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή, είναι τα αντιπηκτικά φάρμακα.

Έχουν όμως όλοι οι ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή τον ίδιο κίνδυνο εμφάνισης εγκεφαλικού επεισοδίου;

Νέα άτομα χωρίς επιβαρυντικούς παράγοντες έχουν εξαιρετικά χαμηλό κίνδυνο να υποστούν εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, στα οποία συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες, ο κίνδυνος αυτός είναι σαφώς μεγαλύτερος.

Υπάρχουν συγκεκριμένοι παράγοντες που καθορίζουν τον κίνδυνο εμφάνισης αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου, οι οποίοι συνεκτιμώνται με ένα σύστημα βαθμονόμησης που το ονομάζουμε CHA₂DS₂-VASc score.

Κάθε γράμμα αντιπροσωπεύει και έναν ξεχωριστό παράγοντα κινδύνου οι οποίοι βαθμολογούνται ως εξής:

– Congestive Heart Failure (καρδιακή ανεπάρκεια): [1]

– Hypertension (υπέρταση): [1]

– A₂ge ≥ 75 years (ηλικία): [2]

– Diabetes (Σακχαρώσης διαβήτης): [1]

– S₂troke (προηγούμενο αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο): [2]

– Vascular Disease (αγγειακά νοσήματα, όπως περιφερική αρτηριοπάθεια ή έμφραγμα μυοκαρδίου): [1]

– Age 65-74 ετών: [1]

– Sex category (γυναικείο φύλο): [1]

Όσους περισσότερους παράγοντες έχουμε, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου και κατά συνέπεια, είναι απαραίτητη η αντιπηκτική αγωγή.

Συγκεκριμένα αν το score είναι:

 – 0, δηλαδή ο ασθενής δεν έχει κανέναν από τους παραπάνω παράγοντες, ο κίνδυνος είναι πολύ μικρός και δε χρειάζεται να λαμβάνει αντιπηκτική αγωγή εφόρου ζωής, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας.

– 1, ο κίνδυνος παραμένει σχετικά μικρός αλλά προτείνεται η θεραπεία με αντιπηκτικά.

– >2, ο κίνδυνος είναι σαφώς μεγαλύτερος και η αντιπηκτική θεραπεία κρίνεται επιβεβλημένη.

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να απευθυνθείτε στον θεράποντα ιατρό σας. Για περισσότερες πληροφορίες,